Aby nie dopuścić do powstania odleżyny bardzo ważna jest codzienna, systematyczna pielęgnacja pacjenta połączona z profilaktyką przeciwodleżynową. Najprostsze co możemy zrobić, to częsta zmiana pozycji pacjenta (optymalnie co dwie godziny), tak by ucisk na poszczególne tkanki nie był długotrwały. Duże znaczenie ma również Polineuropatia może przebiegać skrycie i ujawniać się w różnie długim okresie od momentu rozpoznania cukrzycy. Najczęściej pierwszym i głównym objawem jest ostry, piekący i przeszywający ból zlokalizowany jako „ skarpetki”. Bólom towarzyszy mrowienie i drętwienie kończyn, uczucie ich oziębienia, często przeczulica skóry Odciążenie chorej kończyny a stopa cukrzycowa. Opatrunki miejscowe w leczeniu stopy cukrzycowej. Podstawowym warunkiem skutecznego leczenia stopy cukrzycowej jest wyrównanie glikemii. Przy wysokich stężeniach glukozy nie ma szans na zatrzymanie niekorzystnych procesów zachodzacych na skórze, w tkankach i kościach stopy. Ale cukier to Kto powinien stosować dietę cukrzycową? Dieta cukrzycowa powinna być nieodłącznym elementem leczenia wszystkich typów cukrzycy. Wyróżnia się dwie podstawowe odmiany tej choroby: cukrzyca typu 1 – inaczej cukrzyca insulinozależna to choroba o podłożu autoimmunologicznym, polega na niszczeniu komórek trzustkowych produkujących Do wykonania tego przepisu będziesz potrzebowała ćwiartki szklanki świeżego soku z cytryny, szczypty cynamonu, 2 łyżeczek oliwy z oliwek, ćwiartki szklanki mleka i takiej samej ilości wody. Wszystkie składniki dokładnie wymieszaj i mocz stopy tak długo, jak potrzebujesz. Aby otrzymać jak najlepszy efekt, wykonuj zabieg dwa razy w Vay Tiền Trả Góp 24 Tháng. Pytanie nadesłane do redakcji Jak leczyć neuropatię cukrzycową? Odpowiedziała dr med. Grażyna Zwolińska Specjalista neurolog Neuropatia jest najczęstszym przewlekłym powikłaniem cukrzycy, występuje w cukrzycy typu 1 i 2. Za najważniejszy czynnik sprawczy uważa się przewlekłe zwiekszenie stężenia glukozy w surowicy (hiperglikemia). Czynnikami ryzyka tego powikłania są płeć męska i podeszły wiek. Czynnikami modyfikowalnymi, na które mamy wpływ są hipercholesterolemia, nadciśnienie tętnicze. Podkreśla się także większe ryzyko wystąpienia neuropatii cukrzycowej u ludzi nadużywających alkohol, palących papierowy. Najważniejsze w zapobieganiu i leczeniu neuropatii jest prawidłowy poziom glukozy. Wieloletnie badania udowodniły, że intensywne leczenie insuliną zmniejszyło częstość objawów klinicznych neuropatii po 5 latach o 50%. Konieczna jest więc wczesna diagnostyka cukrzycy oraz jej prawidłowe leczenie. Możemy podzielić leczenie neuropatii na leczenie przyczynowe i objawowe. Do leczenia przyczynowego należy to co podkreślono powyżej, a więc prawidłowe prowadzenie choroby podstawowej, aby uniknąć wahań stężenia glukozy w surowicy, najważniejsze hiperglikemii, ale także hipoglikemii. Jako leczenie przyczynowe stosuje się leki mające działanie antyoksydacyjne, w tym najsilniejszy – kwas alfa-liponowy. Działa on, powodując zwiększone oddanie glikogenu w wątrobie, większy wychwyt glukozy przez mięśnie i wątrobę oraz zmniejsza degradację insuliny i zwiększa insulinowrażliwość. Dożylne podawanie tego leku przez 3 tygodnie w dawce 600 mg lub doustnie w dawce maksymalnej 1800 mg przynosi poprawę. Długotrwałe leczenie dawką doustną 600 mg łagodzi objawy kliniczne. Leczenie objawowe to głównie zmniejszenie dolegliwości bólowych, które towarzyszą bardzo często neuropatii cukrzycowej. Jako leki pierwszego rzutu stosuje się proste leki przeciwbólowe, jak Pyralginę, Analgan, Mefacit. Niestety nie są one dostatecznie skuteczne i szybko należy wprowadzić leki stosowane także w depresji, które jak się okazało są szczególnie skuteczne w zmniejszeniu głębokiego, stałego bólu. Najczęściej stosowana jest amitryptylina w dawce 25–100 mg na dobę, zwykle w jednej dawce podanej wieczorem lub imipramina w dawce 30 mg/dobę. Także w zmniejszaniu bólu oraz dokuczliwych parestezji (nieprzyjemne pieczenia, drętwienia, uczucie zimna zwłaszcza nocy) stosuje się leki przeciwpadaczkowe. Tutaj ze względu na stosunkowo małą liczbę objawów niepożądanych, a więc najlepszą skuteczność i bezpieczeństwo ma gabapentana. Stosuje się także karbamazepinę skuteczną, ale nieco gorzej tolerowaną przez pacjentów, zwłaszcza w starszym wieku. Niektórzy zalecają zażywanie witaminy E, selenu, dużych dawek witaminy B1, B6, B12, ale nie ma jednoznacznych dowodów na ich skuteczność. Pacjent z neuropatią cukrzycową powinien unikać pewnych leków, które działają toksycznie na włókna obwodowe, takich jak amiodaron, metronidazol, nitrofurantoina. Bardzo ważnym elementem leczenia jest rehabilitacja oraz fizjoterapia w zależności od rodzaju neuropatii cukrzycowej. W przypadku głównie postaci ruchowej wskazane są ćwiczenia ruchowe, w przypadku dolegliwości czuciowych fizjoterapia, którą ustala specjalista. Konieczne jest uświadomienie choremu, aby unikał urazów, ucisku nerwów, wykonywał właściwą pielęgnację kończyn, zwłaszcza stóp. Prowadzone są badania nad mechanizmami, które wywołują neuropatię w cukrzycy oraz nad lekami, które byłyby skuteczniejsze w jej leczeniu. Piśmiennictwo: Kozubski W., Liberski P. Neurologia. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011. Chudzik W., Kaczorowska B., Przybyła M. Chudzik B., Gałka M.: Neuropatia cukrzycowa. Pol. Merk. Lek. 2007; XXII, 127: 66. Leczenie stopy cukrzycowej to bardzo długi i skomplikowany proces. Dlatego chorzy na cukrzycę powinni bezwzględnie przestrzegać zasad profilaktyki, leczyć cukrzycę i szczególnie troszczyć się o stopy – według zaleceń lekarza prowadzącego. Jeśli mimo wszystko objawy zespołu stopy cukrzycowej się pojawią, trzeba uzbroić się w cierpliwość i skrupulatnie wypełniać polecenia specjalisty. Jak współcześnie leczy się stopę cukrzycową? W leczeniu stopy cukrzycowej stosuje się opatrunki, które pochłaniają nadmiar wydzieliny z rany i zapewniają wilgotne środowisko gojenia. Takie cechy mają opatrunki hydrowłókniste (np. Aquacel Extra), które w zetknięciu z wydzieliną z rany zamieniają się w żel, zatrzymując wydzielinę w swojej strukturze. Pomaga to w minimalizowaniu bólu przy zmianie opatrunku. W końcowych etapach gojenia rany, w celu ochrony nowych tkanek (ziarniny) lub delikatnego naskórka, stosuje się opatrunki hydrokoloidowe (np. Granuflex). W terapii ran płytkich, w których jest dużo wydzieliny, stosuje się opatrunki złożone – piankowe, których dodatkowa, miękka warstwa pianki pochłania nadmiar płynów, ale również stanowi dodatkową warstwę chroniącą ranę przed naciskiem. Na każdym etapie procesu gojenia rany można wykorzystywać opatrunki z zawartością srebra, których działanie opiera się na bakteriobójczych właściwościach srebra. Jednak dobór opatrunku należy konsultować z lekarzem i ściśle wypełniać jego zalecenia. Leczenie farmakologiczne zespołu stopy cukrzycowej (ZSC) wciąż budzi kontrowersje, ponieważ nie zawsze przynosi pożądane efekty. Znacznie częściej wdraża się terapie naprawcze tętnic. Dzięki rozwojowi chirurgii naczyniowej udaje się uniknąć sporej liczby amputacji stóp. Zwykle specjaliści poszerzają i udrażniają tętnice, wykorzystując tzw. cewniki balonowe lub stenty naczyniowe. Systematyczne kontrole i opieka specjalisty Chorzy na cukrzycę powinni zostać objęci stałą opieką lekarza, nie wolno zapominać o badaniach i wizytach kontrolnych lub, co gorsza, lekceważyć ich. Warto udać się po poradę również poza obligatoryjnymi konsultacjami, kiedy zauważy się nawet drobne, ale niepokojące objawy. Do specjalisty należy zgłosić się, gdy w kończynach dolnych pojawią się sygnały zaburzonego czucia, a więc drętwienia, marznięcia oraz dolegliwości bólowe stopy albo goleni. Pierwsze symptomy zwykle obserwuje się podczas chodzenia. W takiej sytuacji nie można zwlekać z rejestracją do diabetologa lub chirurga naczyniowego. Lekarz zaleci zapewne badanie USG metodą Dopplera, dzięki któremu oceni, czy tętnice są niedrożne bądź zwężone. Czas odgrywa tu najważniejszą rolę – skuteczna i szybko wprowadzona terapia pozwala uniknąć owrzodzeń i martwicy tkanek. Konsekwencją tych ostatnich nierzadko bywa amputacja. Baczne obserwowanie stóp Chorzy na cukrzycę powinni zwracać szczególną uwagę, czy na stopie nie pojawiły się otarcia, skaleczenia, zranienia. Bardzo szybko mogą one przerodzić się w przewlekłe owrzodzenie, które, nieleczone, doprowadzi do rozwoju infekcji. Do typowych symptomów stanów zapalnych ran należą obrzęk, ból, ocieplenie obszaru, zaczerwienienia i przykry zapach. Bezzwłocznie trzeba udać się do specjalisty również wtedy, gdy stan rany pogorszy się, jej dno zdecydowanie zmieni wygląd lub wysięk się nasili. Diabetycy nie powinni zaniedbywać zabiegów profilaktycznych, które chronią stopy przed niebezpiecznym schorzeniem. Muszą zgłaszać się do specjalisty na usuwanie odcisków/modzeli i pozostawać pod stałą kontrolą lekarza. Gdy pojawią się rany, można stosować specjalistyczne opatrunki. Opatrunki piankowe, dzięki miękkiej warstwie, są dodatkowym elementem chroniącym stopę i zmniejszającym ucisk. Chorą stopę należy odciążać, np. przez noszenie odpowiednio dobranych wkładek do obuwia albo butów ortopedycznych. Leczenie ZSC jest bardzo długim procesem, który nie zawsze przynosi oczekiwane efekty. Dlatego najlepiej zapobiegać stopie cukrzycowej zawczasu. Jeśli zaniedba się cukrzycę – wykryje za późno lub nie podda jej leczeniu – choroba skończy się groźnymi powikłaniami. Jednym z nich jest tzw. zespół stopy cukrzycowej, w którym uszkodzeniu ulegają nerwy albo naczynia obwodowe w nodze, poniżej kostki. Czym jest zespół stopy cukrzycowej? Zespół stopy cukrzycowej (ZSC) dotyka od kilku do kilkunastu procent chorych na cukrzycę, zarówno cukrzycą typu 1, jak i 2. Na ogół stanowi następstwo choroby podstawowej, źle leczonej lub w ogóle niepoddanej terapii. Diabetycy powinni w sposób szczególny troszczyć się o swoje stopy, ponieważ nieleczona stopa cukrzycowa może skończyć się tragicznie – nieraz konieczna okazuje się amputacja. Kiedy pojawiają się choćby najłagodniejsze objawy choroby, nie wolno zwlekać z wizytą u specjalisty. Trzeba również przygotować się na długie, żmudne leczenie. W przebiegu zespołu stopy cukrzycowej dochodzi do niewystarczającego ukrwienia i zaburzeń unerwienia stóp. W konsekwencji ich wrażliwość na ból znacznie się obniża. W takich przypadkach łatwo przeoczyć skaleczenie bądź zranienie. Te natomiast, pozostawione same sobie, mogą przerodzić się w rany przewlekłe i owrzodzenia, które niezwykle trudno się goją. W ranie nieraz rozwija się infekcja, niekiedy obejmująca również kości stopy. Leczenie infekcji w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej jest długie i trudne. W stopie szybko postępują procesy martwicze, co w konsekwencji może prowadzić do amputacji stopy. Groźne oblicze nieleczonej cukrzycy Jeśli we krwi utrzymuje się wysoki poziom glukozy lub niebezpieczne wahania tego poziomu, a chory nie poddaje się leczeniu, w ścianach dużych i małych naczyń krwionośnych tworzą się zmiany. W konsekwencji naczynia ulegają uszkodzeniom, co z kolei sprzyja rozwojowi wielu chorób układu sercowo-naczyniowego. Patologie w obrębie małych naczyń krwionośnych wpływają na retinopatię – zmiany obejmują siatkówkę oka, czasem upośledzeniu ulega praca nerek (tzw. nefropatia). W układzie nerwowym mogą pojawić się liczne zaburzenia, np. drętwienie i ból kończyn. Patologie dużych naczyń krwionośnych skutkują właśnie zespołem stopy cukrzycowej, choć również przyczyniają się do choroby wieńcowej i choroby niedokrwiennej ośrodkowego układu nerwowego. W zespole stopy cukrzycowej uszkodzeniom nerwów i naczyń obwodowych niekoniecznie musi towarzyszyć przerwanie ciągłości skóry. U części pacjentów jednak zmiany zachodzą jednocześnie w skórze, tkance podskórnej, a nawet w kościach. Jak leczyć stopę cukrzycową? Zespół stopy cukrzycowej leczy się w specjalistycznych ośrodkach medycznych, a w terapii zwykle udział bierze wielu specjalistów z różnych dziedzin. Do zespołu walki z ZSC należą diabetolodzy, chirurdzy naczyniowi, ortopedzi i rehabilitanci, psycholodzy, pielęgniarki i dietetycy. Pacjent powinien odciążać chorą nogę, nosząc zalecone przez lekarza lub fizjoterapeutę wkładki albo obuwie ortopedyczne. Poza tym trzeba dbać, by wszelkie odciski i modzele na stopie były na bieżąco i fachowo usuwane. W przypadku poważnych i zaawansowanych zmian naczyniowych, chory bywa kierowany na zabiegi naczyniowe. Owrzodzenia i rany leczy się również miejscowo. Stosuje się np. opatrunki piankowe. Ich miękka warstwa dodatkowo chroni stopę i zabezpiecza ją przed niebezpiecznym uciskiem. W terapii dużych owrzodzeń z wysiękiem oraz ran zakażonych wykorzystuje się opatrunki np. ze srebrem jonowym, które ma właściwości bakteriobójcze. Bardzo skutecznie zwalczają infekcje. Jednak nie wolno używać ich, gdy występują czarne i suche zmiany martwicze. Dobór opatrunku należy skonsultować z lekarzem. Terapia stopy cukrzycowej jest długa i niełatwa, dlatego w przebiegu cukrzycy tak istotne są zabiegi profilaktyczne i dbanie o zdrowie stóp. Stopa cukrzycowa jest powikłaniem nieprawidłowo leczonej cukrzycy. Zespół stopy cukrzycowej ma podłoże niedokrwienne lub neuropatyczne. Objawy mogą pojawić się późno, a leczenie jest długotrwałe. Stopa cukrzyka wymaga odpowiednio dobranego obuwia, a domowe sposoby pielęgnacyjne oraz maści mogą poprawić jakość życia. Spis treściCo to jest stopa cukrzycowa i jakie są jej objawy?Zespół stopy cukrzycowej jako powikłanie cukrzycyJak leczyć stopę cukrzycową?Czy da się uratować stopę cukrzyka? Pielęgnacja, maści i domowe sposobyButy na stopę cukrzycową Co to jest stopa cukrzycowa i jakie są jej objawy?Stopa cukrzycowa to schorzenie, z którym boryka się 6-10 proc. chorych na cukrzycę. Charakteryzujące się owrzodzeniami, a także zanikiem tkanek głębokich. Główną przyczyną ostrej infekcji owrzodzeń stóp u diabetyków jest gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus). Stopa cukrzycowa jest powikłaniem nieprawidłowo leczonej cukrzycy. Zbyt długie utrzymywanie się wysokiej glikemii we krwi powoduje uszkodzenie nerwów obwodowych, czyli neuropatię obwodową. Chroniczna hiperglikemia powoduje także rozwój zmian miażdżycowych oraz uszkodzenie naczyń krwionośnych w kończynach. Chorym często towarzyszą zaburzenia neurologiczne w obrębie nóg. Uszkodzenie zakończeń nerwowych w stopach powoduje obniżenie czucia. Rany powstające na skutek niewielkiego urazu trudno się goją. Brak odpowiedniej higieny powoduje pogłębienie się rany oraz wystąpienie infekcji. Konieczna jest stała kontrola lekarska, aby nie dopuścić do deformacji stopy oraz zmian na tle martwiczym. Owrzodzenia na kończynach dolnych stanowią poważny problem i mogą być przyczyną ich amputacji. U 1 proc. osób ze stopą cukrzycową konieczna jest ingerencja chirurgiczna. Odpowiednia profilaktyka pozwala szybko wykryć ewentualne zmiany i zmniejszyć ryzyko inwalidztwa. Ryzyko powstania owrzodzenia u diabetyka w ciągu całego życia wynosi 12-25 proc., a prawdopodobieństwo amputacji jest 30-40 razy wyższe niż u osób bez cukrzycy. „Covidowe palce” to objaw reakcji układu odpornościowego na infekcjęGlukoza na czczo – normy. Jak badać poziom cukru we krwi?Jak wyglądają paznokcie w stopie cukrzycowej? Paznokcie w stopie cukrzycowej zmieniają swój wygląd. Częstym objawem jest żółknięcie płytki paznokcia, spowodowane wpływem rozkładanego w organizmie cukru na kolagen. Nie jest to niebezpieczne, jednakże należy skontaktować się z podologiem w celu wykluczenia grzybicy paznokcia. U chorych niedożywionych lub z zaburzeniem krążenia może wystąpić tzw. linie Beau, czyli rowki poprzeczne i podłużne występujące głównie na paluchach i kciukach, powstające wskutek zahamowania procesu wzrostu paznokcia. Płytka paznokcia wyglądająca jak matowe szkło to z kolei objaw paznokci Terry’ego, często występujący u diabetyków. Taki objaw naturalnie pojawia się w podeszłym wieku, jednak u osób młodych powinien skłonić do przeprowadzenia pogłębionych badań diagnostycznych. PolecamyCo oznaczają zmiany na paznokciach, takie jak białe plamy, bruzdy i paski?Zespół stopy cukrzycowej jako powikłanie cukrzycyStopa cukrzycowa ma podłoże związane z zaburzeniami nerwowymi lub naczyniowymi. Ważne jest, aby dokładnie je rozróżnić. Leczenie chorego dobiera się na podstawie etiologii (przyczyny) powstania zmian na stopie. Wyróżnia się 3 postaci zespołu stopy cukrzycowej:stopa cukrzycowa niedokrwienna – rozwija się u 15 proc. chorych, szczególnie u osób z cukrzycą typu 2. Z powodu przedłużającej się hiperglikemii następują zmiany miażdżycowe w obrębie kończyn dolnych, a tym samym powoduje to zaburzenie transportu krwi, szczególnie w palcach. Niedostateczny transport krwi powoduje powstanie niedokrwienia, w konsekwencji czego zaczynają obumierać tkanki. Chorzy mają prawidłowe odczuwanie bodźców w miejscach nieobjętych niedokrwieniem; stopa cukrzycowa neuropatyczna – rozwija się u 35 proc. chorych, szczególnie tych z cukrzycą typu 1. Na skutek neuropatii cukrzycowej dochodzi do uszkodzenia nerwów obwodowych w stopie. Chory ma obniżone odczuwanie bodźców zewnętrznych takich jak dotyk lub zmiany temperatur. W skutek drobnych urazów powstają skaleczenia, a następnie trudna do opanowania infekcja. Zaburzenia nerwowe powodują deformację stopy, a tym samym zwiększone ryzyko otarć i odcisków; stopa cukrzycowa mieszana – ten rodzaj posiada połowa pacjentów. Niedokrwienie występuje w równym stopniu z neuropatią. Rany u tych pacjentów goją się zdecydowanie trudniej. Jak leczyć stopę cukrzycową?Leczenie stopy cukrzycowej jat długotrwałe i wymaga zaangażowania ze strony wielu specjalistów. Najważniejszym elementem leczenia jest ustabilizowanie prawidłowego poziomu glikemii. Konieczne jest zatem wprowadzenie odpowiedniego leczenia farmakologicznego oraz diety cukrzycowej. 10 wczesnych objawów cukrzycy, których możesz nie zauważyć10 faktów i mitów na temat cukrzycyCzy da się uratować stopę cukrzyka? Pielęgnacja, maści i domowe sposobyStopa cukrzycowa wymaga specjalnej pielęgnacji oraz leczenia. Prawidłowa higiena stóp u diabetyków pomaga zmniejszyć infekcję oraz przyspiesza gojenie się ran. Podczas leczenia należy odciążać chorą kończynę, aby zapewnić jej możliwie jak najlepsze warunki do gojenia. W przypadku osób z zaawansowanymi owrzodzeniami istnieje konieczność poruszania się o kulach lub na wózku inwalidzkim. Obniżenie odczuwania bodźców w stopie może powodować trudności w zauważeniu ewentualnych uszkodzeń i odcisków. W celu ich uniknięcia należy codziennie oglądać stopy, zwracając szczególną uwagę na przestrzenie między palcami. Domowym sposobem na pielęgnację stopy cukrzycowej jest przede wszystkim codzienna higiena. Ważne jest, aby stopy były myte w wodzie poniżej 37 stopni. Do mycia należy używać delikatnych produktów, najlepiej takich przeznaczonych do skóry z owrzodzeniami. Po zakończonej kąpieli należy dokładnie i delikatnie osuszyć stopę, zwracając uwagę na okolice między palcami. Paznokcie należy obcinać prosto i unikać nadmiernego skracania, aby uniknąć wrastania paznokci. W aptece dostępne są specjalne maści dedykowane osobom ze stopą cukrzycową zawierające kwas hialuronowy, witaminę E, mikronizowane srebro oraz masło shea. Składniki te tworzą barierę ochronną między raną a środowiskiem zewnętrznym, dzięki czemu przyspieszają proces leczenia. Cukrzyca typu 2 – objawy i leczenieCukrzyca typu 1 – przyczyny, objawy i leczenieButy na stopę cukrzycowąIstotną rolę w leczeniu odgrywa dobór odpowiedniego obuwia. Buty dla diabetyka ze stopą cukrzycową powinny być płaskie, szersze i o podwyższonej elastyczności, tak, aby nie powodować otarć oraz odcisków. Trzeba starannie dobrać krój oraz rozmiar obuwia tak, żeby nic nie powodowało ucisku stopy i paznokcia. Wiele firm poleca swoje produkty jako odpowiednie również przy tym problemie zdrowotnym, jednak lepiej jest wybrać dedykowany rodzaj obuwia od sprawdzonego producenta, który specjalizuje się w tej jest również, aby buty nie miały podwyższonego obcasa i nadmiernie nie obciążały stopy. Specjalistyczne obuwie na stopę cukrzycową posiada wyściółkę z jonami srebra, która działa antybakteryjnie. Koszt specjalistycznych butów zaczyna się od 150 zł. Czym jest gangrena i jak rozpoznać jej objawy? Jak leczyć zgorzel?Źródła:Wczesne wykrywanie stopy cukrzycowej Via Medica Zespół stopy cukrzycowej – patogeneza i praktyczne sposoby postępowania Wybrane Problemy Kliniczne Zespół stopy cukrzycowej Via Medica Infekcje w przebiegu stopy cukrzycowej Via Medica Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera Cukrzyca to choroba metaboliczna, charakteryzująca się hiperglikemią spowodowaną zaburzeniami wydzielania lub działania insuliny, która jest niezbędna do regulowania poziomu glukozy we krwi. Badania wykazują, że liczba osób chorych na cukrzycę stale rośnie, a co za tym idzie schorzenia z nią współistniejące również są coraz częstsze. Wyróżniamy 3 główne typy cukrzycy: Cukrzyca typu pierwszego, tzw. cukrzyca insulinozależna, spowodowana jest uszkodzeniem wysp Langerhansa w trzustce, gdzie produkowana jest insulina. Powoduje to brak lub niewystarczającą ilość insuliny w organizmie. Cukrzyca typu drugiego, tzw. cukrzyca insulinooporna, w której poziom insuliny może być prawidłowy lub nawet podwyższony, ale tkanki są na nią niewrażliwe. Cukrzyca ciężarnych, czyli każda nietolerancja glukozy zdiagnozowana po raz pierwszy w okresie ciąży. Zazwyczaj samoistnie przechodzi po urodzeniu dziecka. W tym czasie występuje fizjologiczne zmniejszenie wrażliwości na insulinę. Zespół stopy cukrzycowej należy do grupy powikłań cukrzycy, dotyczy ono wszystkich jej typów i dotyka nawet kilkanaście procent diabetyków. Uważa się, że schorzenie to wywołane jest przez neuropatię obwodową, mikro i makroangiopatie, a także utrudnione gojenie ran. Zaburzenie czucia, spowodowane uszkodzeniem nerwów, skutkuje obniżonym stopniem odczuwania bólu czy temperatury u osób z zespołem stopy cukrzycowej. Dysfunkcja ta w połączeniu z nieprawidłowym obciążeniem stóp (wywołanym, np. noszeniem niewygodnego obuwia) prowadzi do powstania otarć, ran czy modzeli w miejscach ciągłego ucisku. Utworzone w ten sposób rany trudno się goją i mają tendencję do infekcji grzybiczych. Dodatkowo zaburzenia krążenia powodują niedostateczne ukrwienie i utlenowanie tkanek, co może w konsekwencji doprowadzić nie tylko do owrzodzeń, ale także martwicy, a w najgorszym wypadku zakończyć się amputacją stopy lub jej części. Leczenie tego schorzenia jest długotrwałe i uciążliwe dla pacjenta, a także wymaga konsultacji i opieki wielu specjalistów, diabetologa, podologa, fizjoterapeuty, ortopedy, szewca, a niekiedy chirurga. Należy pamiętać, że osoba chora na cukrzycę, w gabinecie podologicznym, jest pacjentem wysokiego ryzyka nawet, jeśli nie ma żadnych widocznych, niepokojących zmian w obrębie stóp. Powinna więc otrzymać specjalistyczną opiekę, a wszelkie zabiegi muszą być przeprowadzane niezwykle ostrożnie. Zakres procedur wykonywanych na stopie cukrzycowej jest praktycznie taki sam jak na zdrowej, czyli Kosmetyczny i leczniczy pedicure. Nawet klasyczne obcinanie płytki paznokciowej wymaga tu więcej uwagi. Nie powinny być one zbyt długie, ani zbyt krótkie, ponieważ muszą chronić opuszki palców przed uszkodzeniem. Należy zawsze skracać paznokcie na prosto i nie wycinać bocznych brzegów, bo może to spowodować jego wrastanie. Usuwanie wszelkiego rodzaju hiperkeratoz naskórka, jak np. pękające pięty, modzele odciski. Zabiegi te polegają głównie na zmiękczaniu i ścieraniu naskórka przy użyciu tarki bądź frezerki z drobnoziarnistymi frezami. W trakcie należy kontrolować głębokość złuszczenia, aby nie doszło do wysięku. Korekta wrastających paznokci. Wrastanie paznokci u osób z zespołem stopy cukrzycowej jest trudne do wyleczenia szczególnie, jeśli doszło już do uszkodzenia skóry. Powstała rana nie tylko nie chce się goić, ale również łatwo podlega infekcjom. Jeśli jest to początkowe stadium, bez naruszenia ciągłości tkanki, należy bardzo ostrożne używać narzędzi, aby nie skaleczyć zdrowej skóry. Zakładanie opatrunków. W przypadku wszelkich uszkodzeń skóry, np. przypadkowych podczas zabiegu lub rozpadlin, powstających przy pękających piętach albo zaawansowanego stanu wrastania paznokcia, zakładane są jałowe opatrunki. Często zawierają one substancje o działaniu antyseptycznym, np. srebro. Masaż stóp. Na zakończenie zabiegu dobrze jest wykonać specjalistyczny masaż stóp, który poprawi jej ukrwienie. Dodatkowo przed rozpoczęciem każdego zabiegu podologicznego u diabetyka, należy dokładnie obejrzeć stopy i sprawdzić temperaturę wody, w jakiej będą namaczane, nie może być ona zbyt ciepła. Nie należy również bardzo długo moczyć stóp by nie doszło do maceracji naskórka, a następnie trzeba bardzo dokładnie je osuszyć, ze szczególnym uwzględnieniem przestrzeni międzypalcowych. Najważniejszą rzeczą w opracowywaniu stopy cukrzycowej jest bezwzględna sterylność sprzętów, należy bowiem pamiętać o dużej podatności diabetyków na infekcje. Drugą sprawą jest bardzo ostrożne używanie ostrych narzędzi, ponieważ rany u cukrzyków goją się ciężko i długo. Pielęgnacja stóp cukrzycowych powinna być częstsza niż normalnie i dobrze, gdy używane są w tym celu preparaty niosące dodatkowe dla niej korzyści. Należą do nich substancje o działaniu antyseptycznym, nawilżającym, natłuszczającym czy łagodzącym jak, np.: srebro, propolis, gliceryna, mocznik, witaminy czy alantoina. Wizyta raz na jakiś czas w gabinecie podologicznym nie jest wystarczająca, najważniejsze jest samodzielne dbanie i sprawdzanie stóp każdego dnia. 10 przykazań dla osób z zespołem stopy cukrzycowej: Myć stopy codziennie w temperaturze około 37˚C, nie namaczać ich zbyt długo. Zawsze starannie osuszać stopy z uwzględnieniem przestrzeni międzypalcowych. Nie chodzić na boso, ani w butach bez skarpetek. Nosić nieuciskające skarpetki, z odpowiedniego, oddychającego materiału. Nosić odpowiednie obuwie, o właściwym rozmiarze, nie za ciasne, stosować specjalistyczne wkładki, jeśli jest taka potrzeba, nie pożyczać butów! Codziennie dokładnie oglądać stopy i sprawdzać czy w butach nie ma, np. kamyków. Natłuszczać stopy. Gimnastykować stopy. Pedicure wykonywać u specjalisty lub robić to bardzo ostrożnie. Nie palić papierosów. ​ Arleta Stanek Źródła Noszczyk M.: „Kosmetologia pielęgnacyjna i lekarska”. Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2013. Adamski Z., Kaszuba A.: „Dermatologia dla kosmetologów”. Wrocław, Elsevier Urban & Partner, 2010. Korzeniowska K., Jabłecka A.: „Cukrzyca (Część I)”; Farmacja współczesna, Warszawa, Wydawnictwo Akademia Medycyny, 2008; 04. POZOSTAŁE INFORMACJE

domowe sposoby na stopę cukrzycową forum